iceland2018.reismee.nl

Zuidkust Part 2: fire and ice!

Vandaag ongetwijfeld het absolute hoogtepunt en een van de redenen dat we naar IJsland gekomen zijn: het Vatnajokul National Park met de adembenemende gletsermeren! Na een heerlijk ontbijtje (spek en eikes van Cyn) in onze keigezellige blokhut in the middle of nowhere, hebben we al na een paar km op de ringroad ne stop gedaan om een pittige wandeling te maken. Eerst ne serieuze klim, hijg hijg, naar Svartifoss, maar dat viel me persoonlijk wat tegen. Een schoon watervalleke, daar ni van, maar in vergelijking met wat hier allemaal te zien is, de moeite van die bergbeklimming niet echt waard. Maar we waren al blij dat we wat aan onze conditie gewerkt hadden en klagen is sowieso geen optie als ge de luxe hebt om te mogen genieten in een land als dit. Anyway: wandeling nummer twee was serieus de moeite waard: onze eerste blik op een heuse gletsjer, Skaftafellsjokull! Echt de max, zoals de fotookes ongetwijfeld bewijzen. We hebben ook altijd enorm chance met het weer, ni te doen: als wij ergens aankomen om fotookes te trekken, is het altijd droog en hebben we mooi licht. Van het moment dat we in de auto stappen om naar de volgende stop te rijden, begint het te regenen en wordt het mistig en donker. Bizar maar mooi meegenomen. Next stop: de Fjallsarlon. Nog veeeeeeel indrukwekkender dan alles voordien. Een prachtig gletsjermeerke met hier een daar een ijsblauwe ijsblok in een heerlijk decor. Alles is hier zo weids en open. Er woont bijna geen kat, alles is natuurpark. Ge moet hier gewoon zen worden, anders wordt ge het nergens! En geloof het of niet, onze laatste stop van de dag was de absolute topper. Mooi, mooier, mooist: Jokulsarlon, een groter gletsjermeer dan het vorige waar we gewoon niet op uitgekeken raakten! Ge hoorde de ijsblokken gewoon afbrokkelen en met een plof in dat ijsmeer terecht komen, tussen de zeehondjes (of leeuwkes, whatever) en de eendjes en dan dreven die dingen gewoon langs uw neus voorbij, zo heerlijk indrukwekkend ijsblauw te wezen. Persoonlijk is dit een van de allermooiste stukskes natuur die ik ooit heb gezien. We waren alledrie van ons melk en hebben immens en intens genoten! Toen we daar heel ingetogen en vol bewondering naast mekaar in stilte naar die gletsjerbrokken lagen te staren, stapte er plots ongegeneerd een Aziatisch vrouwmens voor ons gezichtsveld, gepakt met een camera, kleurrijke outfit, veel lawaai en... een paar ballonnen. Ge houdt het ni voor mogelijk. Wie gaat er nu een gletsermeer bezoeken met ballonnen aan zijne arm? Haha. Ge moet het hen nageven: ze blijven ons verbazen en amuseren, die toeristen uit Japan. Anyway: we vragen ons eigenlijk een beetje af of alles wat we nog gaan zien geen afknapper wordt na de Jokulsarlon. Het wordt alleszins heel moeilijk om daaraan te tippen. We zijn dan naar Hofn gebold, een dorpke aan de oceaan, waar ons appartementje ligt. Tenminste, dat dachten we maar blijkbaar was dat niet zo. Het lag ergens waarvan we niet konden geloven dat het daar zou kunnen liggen dus zijn we toch verder het dorpke in gereden. We hebben daar zalig gegeten in een gezellig tentje aan het haventje (woord dekt de lading niet, want het waren eigenlijk gewoon een paar vervallen loodsen met flarden gordijn uit de jaren 50, een paar verroeste boten waarvan de naam al drie keer overschilderd was en een paar zaakskes om te eten). Maar wat we gegeten hebben was heel vers en overheerlijk, dus maakt het niet uit hoe het dorpke eruit ziet he? En om terug te komen op ons appartementje: wij dus terug naar dat godvergeten stukske uitweg waar de gps ons bleef naartoe sturen maar waar alleen een oude boerderij lag. Wij effe uitgestapt, dadelijk begroet door een heerlijk lief hondje dat direct op zijne rug ging liggen voor ons en vervolgens door een bejaarde IJslander die geen woord Engels sprak en ons meenam naar een stukske van zijn boerderij. Daar was een supermodern gezellig appartementje in gemaakt met alles op en aan, ni te geloven. Heerlijke mensen, die Vikingen! Dat was kort samengevat onze vierde dag in dit zalige land. We are happy people.....

Reacties

Reacties

marleen vandersteegen

Raadseltje: waarom zijn de ijsblokken die jullie van kortbij gezien hebben blauw en niet wit wat ze eigenlijk zijn

Brigitte

Het moet er prachtig zijn zo te lezen

Lieve

Anyway de leukste beschrijving van IJsland die ik ooit las, las er nog niet veelvanyway

Caroline

Je beschrijft alles zo levendig, zo zijn we er ook een beetje bij. De globetrotter mag zijn gids over IJsland aanpassen met jullie info !Hoe slaag je erin om die onuitspreekbare IJslandse namen zo goed te onthouden

Lea Vanschoenwinkel

Een prachtig verhaal geschreven door iemand met veel schrijftalent . Daar kan je echt van genieten alsof je er zelf bent.
Groetjes

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!