Op het programma vandaag: de streek rond Myvatn, een vulkanisch gebied waar heel wat te zien is.   Het is volgens de reisboekskens ook de droogste en meest zonnige streek van IJsland!  Toen we wakker werden, regende het dus pijpestelen, hehe, maar uiteraard hadden we een regenbroekske etc mee en we lieten ons niet doen door een paar (liters) regendruppels.  In IJsland is er een gezegde: ‘als ge het weer in IJsland slecht vindt, wacht dan 5 minuten’, en we zagen het helemaal zitten.... De eerste stop was een van onze favorieten: Dimmuborgir.  Dat zegt uiteraard niks, maar het is de plek waar volgens de IJslanders de aarde in contact staat met de hel, dus we voelden ons best aangesproken om daar wat gaan rond te taffelen.   Het decor was buitenaards: grillig gevormde lavarotsen en heerlijke wandelroutes waar we meestal moederziel alleen waren in een heel weidse en surrealistische omgeving, zaaalig.  Ook Santa Claus had een boon voor deze plek, want hij heeft er maar liefst 13 grotwoningen. ..   We hebben uiteindelijk een serieus stevige wandeling gedaan, en toeval of niet, het heeft heel die tijd even niet geregend!  Next stop: Hverir, een van de grootste solfatarenvelden van  IJsland.  Het stonk er te menens naar de zwavel maar het was echt weer een decor om u tegen te zeggen.  De enorme kracht die vanonder het aardoppervlak opborrelt daar zeg, ni te doen.  Het wemelt er van de stoompluimen, kokende modderpoelkes en science fictionachtige tafereeltjes.  We loved it ondanks de ijskoude regen en wind die vanaf de Noordelijke IJszee in ons gezicht sloeg. En omdat we geen flauwe bezen zijn, hadden we zoiets van ‘laat ons nu nog es effe een vulkaan gaan beklimmen’.  Zo gezegd, zo gedaan.   Wij in de gietende regen en arctische wind met onze regenbroekskes, regenjaskes, fleece, muts, en nog wat andere laagjes kleding die we in ons valieske vonden die vulkaan op alsof we elke dag niks anders doen.  We waren enorm fier op ons eigen dat we dat gedaan hadden, dus vonden we dat we een lekker bierke hadden verdiend.  We zijn toevallig terechtgekomen in ne echte koeienstal waar ze een gezellig snackbarke gemaakt hadden, knal tussen de koeien.  Hoe heerlijk is dat? Dan zijn we naar de Viti/ Krafla gereden, een hoge vulkaan en explosiekrater die is gevuld met blauwgroen water.  Helaas regende het nog steeds te menens, dus werd het een spurt naar dat ding, op zijn Japans wat fotookes trekken (we hadden spijtig genoeg geen ballonnen bij) en terug spurt naar de auto.  We zijn wel nog naar de Krafla power plant gereden.  Die hele zone lijkt wat op de mysterieuze area 51 in de Nevada woestijn waar volgens de believers ooit  een UFO is gecrasht.   Ze gebruiken hier de hitte van de magma om stoom op te pompen en stoomturbines aan te drijven.  Indrukwekkend.  Heel de omgeving tijdens het rijden was trouwens weeral een totaal ander plaatje dan de dagen voordien, het leek wel een maanlandschap.  Supermooi, donker, mystiek.  Net hebben we heel lekker gegeten in Husavik zelf en nu liggen we te chillen....  we zijn beeteke moe maar weer heel voldaan van de wandelingen en de beklimming dus.... sleep tight.  Don’t let the bytme bite (kleine rotmugskes die rond lake Myvatn zwermen, op zoek naar toeristen in regenbroekskes).