iceland2018.reismee.nl

Oostkust IJsland

Speciaal dagje vandaag. Heel anders dan de vorige dagen waarop we de ene bezienswaardigheid na de andere hebben ‘gedaan’. We hebben heel veel in de auto gezeten (met uiteraard de nodige picture- en andere stops en af en toe eens luidkeels meebrullend met ‘7 anjers, 7 rozen’ van de Willy) . Het vermelden waard was weer zo een zwart strandje waar we effe gewandeld hebben, de wirwar van inhammekes waar de oceaan heerlijk wild tekeer ging, de talrijke arrogante schaapjes die op hun dooie gemakske oversteken en u bekijken met zo’n blik van ‘duh’ en Inge die als een zwoele zeemeermin wou poseren op een rotsblok en hare bol zo hard stootte aan dat ding dat het resultaat net dat ietsje anders was. Dat tripke naar en aan de oostkust is heel anders dan de rest van het land. We hebben ook voor het eerst kou gehad, maar dat zal wel aan de zeewind gelegen hebben. Wij houden natuurlijk van afwisseling en diversiteit dus we vonden het heel erg mooi en fantastisch: enorm ruig en desolaat in de puurste zin van het woord (zelfs in de zogenaamde stadjes waar 20 huizen staan, 2 kerkjes, en een tankstation wilt ge ni doodliggen, er is ECHT niks). Ik weet niet hoe de mensen hier zo een lange donkere winter overleven en waar ze hun inkopen of hun ding doen, en ik begrijp intussen zeer goed waarom dik tweederde van alle IJslanders in Reykjavik woont. De ringweg aan de oostkust doet wel wat denken aan de highway 1 in California waar ik persoonlijk megafan van ben. Ge rijdt de hele tijd vlak langs de oceaan en de kust is wild en ruig en met haarspeldbochtjes en omhoog en omlaag, maar er is tegelijkertijd een heel zen sfeerke. Ge komt bijna geen auto’s meer tegen (en al zeker geen toeristenbussen vol Aziatische mensen met ballonnen). We zijn effe de benen gaan strekken op een plekje waar een schattig knaloranje half vuurtorentje stond, echt in de middle of nowhere, tegen een woeste oceaan, en de overblijfselen van wat ongetwijfeld ooit een heerlijk huisje met een uitzicht om u tegen te zeggen geweest moet zijn. Nu lag daar ne hoop vuiligheid en afval, er hing zelfs een soort fazant tegen de muur die al minstens 5 jaar dood was. How weird. But we like weird, of course. In de enige ‘grote stad’ van Oost IJsland, Egilstadir, hebben we een hele tijd rondgereden op zoek naar ne Vin Budin (staatswinkelke met wijn, bier en andere alcoholische dranken) maar die was dicht op zondag, duh, dus zijn we een biertje gaan drinken in een jeugdhostel want een cafe vonden we ook niet . We zijn net gearriveerd in onze blokhut, en daarover kunnen we alleen maar ferm stoefen: heeeerlijk (af)gelegen, proper en cozy. Cyn heeft net de bbq aangestoken en Inge en ik zijn aan het chillen met een aperitiefke. Life can be so simple en beautiful, right?

Reacties

Reacties

Lea Vanschoenwinkel

Geniet maar van de rust en de schoonheid. Het reisverslag is zodanig beschreven dat men zich een perfect beeld Jan vormen van IJsland confortabel vanuit de luie zetel. Prachtig. Grrrr

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!